Een nieuwe fase, hoezo? We tekenen november 2020, 10 november 2020 om precies te zijn. Over 20 dagen heb ik mijn laatste werkdag bij de Atletiekunie. Slik, dat is wel een dingetje zeg.
Ruim 13 jaar heb ik met deze club van hele diverse mensen zoveel beleefd! We hebben samen gelachen, we hebben samen gehuild, we hebben samen geleefd en sportieve hoogte- en dieptepunten meegemaakt. En we hebben zoveel werk verzet met zijn allen. Werk om onze atletieksport naar een nog hoger niveau te krijgen.
De lat steeds hoger
De lat werd elke keer weer ietsje hoger gelegd en daar waar er atleten afvielen of de finaleronde niet haalden kwamen er nieuwe atleten bij. De finalerondes waren divers qua samenstelling. Oud-gedienden die zich op karakter konden plaatsen of vertrouwden op hun solide basis. En de nieuwkomers, de junioren die ineens een uitschieter hebben en dan op hun top van hun kunnen presteren. Die nog steeds schitteren en deel uit maken van het Topteam van de Atletiekunie. Maar deze topatleten kunnen alleen maar schitteren en presteren door alle mensen die hun prestatie mogelijk maken, direct en indirect. Niet alleen de trainers, de coaches, de mede-atleten, maar ook de juryleden, de officials, de vrijwilligers die deze ‘wedstrijd’ organiseren. In de afgelopen jaren heb ik afscheid genomen van veel collega’s, die gedwongen of vrijwillig het veld hebben verlaten. We zijn verhuisd naar een nieuw pand pal naast ‘onze’ atletiekbaan. Daar waar we het ook allemaal voor doen, onze topsporters! Ik heb mogen werken met 4 directeuren die alle vier een duidelijke footprint hebben achtergelaten en waar ik veel van heb geleerd. Ik ben er een dertiger en een veertiger geworden, moeder van een prachtige dochter en ik ben mezelf meerdere keren goed tegengekomen. Leren doen we samen en atletiek is dus toch een teamsport. Altijd stond er iemand voor me klaar. Was er een collega die ‘even in de lucht kwam’, een ommetje wilde maken, mijn nieuwe ideeën (weer!) aan wilde horen of die me toch wel even een goede spiegel voor hield. Energiegevers, energienemers, dat hoort er allemaal bij. Zonder al deze collega’s was ik niet gekomen waar ik nu ben. Had ik niet de lessen geleerd die ik moest leren om deze nieuwe stap te zetten. De stap buiten de atletiekbaan, maar niet buiten het atletiekpark. Dank aan alle mensen waar ik mee heb samen mogen werken, collega’s, opleiders en ontwikkelaars!
Van goed naar beter
Maar het is nog niet helemaal voorbij, ik mag op het park blijven trainen en presteren. De komende 10 maanden ga ik door met het neerzetten van TOPopleiders in de sport. Een professionele organisatie die alle opleiders in de sport ondersteunt, prikkelt, aanzet, opleidt en begeleidt om zo nog betere trainers, coaches en officials op te leiden. Wij bieden de tools en de structuur om elke opleider te begeleiden van goed naar beter!
Tussenfase of overgangsfase?
Een tussenfase dus. Of een overgangsfase, daar ben ik nog niet over uit. Nog 10 maanden de tijd om verder te bouwen. Om uit de ontwikkelmodus te stappen en in de productiestand te komen. Om de winkel te bouwen, de etalage te vullen, het personeel te trainen, de juiste prijs te bepalen en om klanten te werven. Om aan het dorp, de stad en het land te laten weten dat we bestaan en wat we kunnen. Wat je bij ons kan halen en welk probleem we voor je oplossen. In onze TOPopleiders podcast vertel ik hier meer over.
Nog 20 nachtjes slapen en dan……..heb ik de finishlijn van deze marathon bereikt. Op naar een volgende wedstrijd!
